варварлар деген кимдер​

астарлы мағынасында - әсіре қатыгездік, мәдениетсіздік. Ежелгі гректер мен римдіктер Варварлық деп түсініксіз тілде сөйлейтін барлық бөтен адамдарды атаған. Гегель айтқандай, варвар жалқау келеді және мәдениетті адамнан өзгешелігі алдына жайбарақат және топастықпен қарауында, өйткені мәдениет іс жүзінде әрекет етуге әдеттік пен мұқтаждық арқылы анықталады. Варварландыру деп әдетте, антиктік мәдениеттің біртіндеп құлдырауын, оның эстетикалық үлгілерінің қарапайымдалуын (схемашылдық және гигантомания), формализм мен эклектиканың өрістерін айтады. Б.з.д. III ғ. бастап провинциялардың романдануы басталды. Бұл римдіктердің жергілікті "варварлық" халықтардың арасында сіңіп кетуіне әкелді. Нақтылы алғанда, варварлық қоғамдық тұтастық пен тұлғаның арасындағы үйлесімділіктің бұзылуынан бастау алады.[2]